نگاهی به خرید های خارجی سپاهان،حرکت بر خلاف جریان آب!

وقتی به رزومه بازیکنان خارجی این فصل سپاهان نگاه می کنیم ، اولین نقطه مشترکی که در بین آنها مشاهده می کنیم ، منطقه زندگی و محدوده زادگاه آنهاست.
سپاهان در فصل دوازدهم لیگ ایران و در حال حاضر هر بازیکن خارجی که به خدمت گرفته از منطقه اروپای شرقی (جنوب شرق) بوده است.
اولین خرید سپاهان جواهیر سوکای بود که در نیم فصل دوم لیگ گذشته به سپاهان پیوست ، سوکای اگرچه در ابتدای کار آن طور که باید و شاید انتظارات را برآورده نکرد اما رفته رفته جای خود را در ترکیب پیدا کرد و در روزهای پایانی فصل قبل بازی های تحسین برانگیزی را به نمایش گذاشت و همین امر سبب شد تا قرارداد 18 ماهه او با سپاهان همچنان به قوت خود باقی بماند.
دومین بازیکن اروپای شرقی این فصل سپاهان کسی نیست جز رادومیر جالوویچ. جالوویچ که در فصل گذشته آمار گلزنی مناسبی در تیم باشگاهی خود نداشت، در تابستان به سپاهان پیوست تا خلا وجود یک مهاجم هدف را در سپاهان پر کند.
اما رادومیر در سپاهان فصل را طوفانی آغاز کرد و با زدن 3 گل در 4 بازی ابتدای فصل ، خاطرات تلخ فصل قبل خود در روسیه را به طور کامل به فراموشی سپرد.
سومین بازیکن خارجی سپاهان باز هم از اروپای شرقی بود: اروین بولکو.
اروین بولکو هموطن جواهیر سوکای در شرایط غیرعادی با سپاهان به توافق رسید. در حالیکه در فصل نقل و انتقالات برونو سزار کورئا به ناگهان سر از النصر امارات در آورد و فابیو جانواریو هموطن سزار هم به دلیل تاخیر در پیوستن به سپاهان از این تیم کنار گذاشته شد، بولکوی آلبانیایی به سپاهان پیوست.
البته بولکو به دلیل شکایت سپاهان از سزار ، احتمالا تا یکی دوماه قادر به همراهی سپاهان نخواهد بود اما یقینا در آینده نزدیک برای طلایی پوشان بازی خواهد کرد.
در حالیکه سهمیه بازیکنان خارجی غیر آسیایی سپاهان به اتمام رسیده بود ، تنها جای یک بازیکن آسیایی در لیست سپاهان خالی بود.
اسامی زیادی برای این بازیکن آسیایی مطرح شد ، گمانه زنی ها از پیوستن یک بازیکن اردنی تا بازیکن کره ای به جمع طلایی پوشان ادامه داشت تا اینکه بالاخره مشخص شد بازیکن آسیایی مدنظر سپاهان رگ و ریشه ای اروپایی دارد . لیابو میلیسویچ بازیکن استرالیایی مدنظر زلاتکو کرانچار و علیرضا مرزبان بود که او هم اصالت اروپای شرقی دارد.
میلیسویچ در پست دفاع بازی میکند و در فصل گذشته به طور پیوسته با مصدومیت دست و پنجه نرم میکرد.
او که به نظر می رسد تابعیت دوگانه دارد ، روز گذشته به اصفهان وارد شد تا در صورت صلاحدید کادرفنی سپاهان با این تیم قرارداد امضا کند.
به طور کلی و روی هم رفته به نظر می رسد ، سپاهان در این فصل با خرید این بازیکنان اروپای شرقی ، قصد دارد فوتبال ماشینی و تهاجمی مدنظر کرانچار را بیش از پیش به نمایش بگذارد.
در واقع با خرید این بازیکنان ، کرانچار علاقه خود را به پیاده کردن متد فوتبال در سپاهان به سبکی که در زادگاهش ارائه میشود ، نشان می دهد.
اما همه این اتفاقات در شرایطی رقم می خورد که طی چند سال اخیر فوتبال ایران با پشت سر گذاشتن "ویچ" ها ، روی به مربیان پرتغالی آورده.
حضور کارلوس کی روژ به همراه دن گاسپار در راس کادرفنی تیم ملی ایران ، همچنین حضور مانوئل ژوزه در راس کادرفنی باشگاه پرسپولیس تهران ، سرمربی گری آلبرتو کاستا در نفت آبادان ، قبول مسئولیت الیویرا و دو سه بازیکن پرتغالی در تیم تراکتورسازی تبریز به همراه حضور رودریگو توزی و فابیو جانواریو دو بازیکن برزیلی(با سبک بازی شبیه به پرتغالی ها) در استقلال تهران نمایانگر این موضوع است که سپاهان با انتخاب یک سبک فوتبال اروپای شرقی به نوعی بر خلاف جریان فوتبال ایران حرکت می کند.
کرانچار با در اختیار گرفتن بازیکنان اروپای شرقی ، و با هماهنگ ساختن آنها با بازیکنان تاکتیک پذیر ایرانی سپاهان ، سعی در انجام بازی گروهی با پاس های زیاد و پرهیز از حرکات اضافه و استفاده از بازیکنان با قدرت بدنی بالا در مناطق مورد نظر و ساختن تیمی یکدست با کمترین بهره گیری از فوق ستاره ها ، در مقابل سبک پرتغالی موجود در فوتبال ایران قرار گرفته.
سبک پرتغالی که با اتکا به خلاقیت و نبوغ فوق ستاره ها چشم به اجرای بازی تماشاگر پسند دارد.
در یک جمع بندی باید گفت در میان انبوه توجیهاتی (بعضا غیر منطقی) که برای عدم دعوت از بازیکنان سپاهان به تیم ملی ایران آورده میشود، شاید یکی از دلایلی که بازیکنان کمتری از سپاهان در تیم ملی ایران حضور دارند به همین تفاوت سبک ها بر می گردد.
باید دید در پایان این حرکت سپاهان (قهرمان سه دوره اخیر لیگ برتر) بر خلاف جریان آب ، کدامیک بیشتر متنفع و کدامیک متصرر میشوند : سپاهان یا فوتبال ایران!